کودکان و دروغگویی

اکثر والدین دوست دارند تصور کنند که کودک آنان خاص و منحصر به فرد است. بنابراین ممکن است غافلگیر شوند از اینکه دریابند فرزندشان دروغ می گوید. اما تحقیقات نشان می دهد که دروغ گفتن به یکی از والدین ویا به هر دو ، قسمتی از رشد است.

در واقع تحقیقات نشان می دهد که طفل خیلی زود والدین خود را گول می زند و گمراه می کند. اطفال والدین خود را با تظاهر به گریه کردن، اشتباهات پنهانی و تظاهر به آسیب دیدن و زخمی شدن گول می زنند. بین سالهای دو و سه کودک به دلیل زیر پا گذاشتن برخی قوانین تعیین شده از طرف والدین، شروع به دروغ گفتن می کند. در پنج سالگی کودک کاملا قادر است به دیگران به صورت موفقیت آمیزی دروغ بگوید. نه تنها کودک دراستفاده از تقلب زبر دست می شود، بلکه بیشتر مواقع اینکار را در منزل یاد می گیرد.

کودکان به والدین خود نگاه می کنند و به وضوح یاد می گیرند که به والدین خود دروغ بگویند. کدام پدر و مادر است که به کودک خود برای دور نگه داشتن او از یک واقعیت نا خوشایند دروغ نگوید؟ ("همه چیز مرتب است") ، یا به کودکان خود می آموزند که به دروغ به کسی بگویند او را دوست دارند ("به مادر بزرگ بگو که چقدر هدیه اش را دوست داری") و یا به کودک دستور می دهند که به خاطر آنها دروغ بگویند ("بگو من الان خیلی سرم شلوغ است")؟

خوب یا بد، والدین دروغ را به کودکان خود می آموزند و زمانی که کودک از فریبکاری برای اهداف خود استفاده می کند آشفته می شوند.

در واقع کودک سریع می آموزد که از دروغ برای فرار از تنبیه، ایجاد یک تصویر بهتر از خود، تاثیر بر رفتار دیگران ویا فرم دادن هویت خودش قابل استفاده است.

کودکان با IQ بالاتر، یا کودکانی که از نظر اجتماعی برون گرا هستند و یا کودکانی که در محیط خانودگی با کنترل بالا بزرگ می شوند، بیشتر تمایل به استفاده از فریبکاری دارند.

متاسفانه رفتار فریبکارانه رو به گسترش است، به خصوص در دروه نوجوانی که بچه ها سعی در دفاع از استقلال خود دارند. برای پیچیده تر شدن موضوع نوجوان ریسکهای پیش رو را می پذیرد و با آنها با بی احتیاطی (واغلب فریبکارانه تر) از چیزی که والدین می پسندند روبرو می شود.

چالشی که والدین با آن روبرو هستند ایجاد محدودیتهایی است که موجب ایجاد خصومت و دشمنی نشود. در یک محیط زیست تحت کنترل استفاده از فریب بیشتر دیده می شود.

استفاده از روشهای سختگیرانه والدین، با واکنش های شدید و بی موقع،تنبیه های زننده و توهین آمیز کارساز نیست. کودکان برای اجتناب از پی آمد کارهای خود دروغ می گویند. بنابراین رفتار خشونت آمیز، دروغگویی و فریب را بیشتر کرده و گسترش می دهد.

وقتی شما درمی یابید کودکتان دروغ می گوید، باید آرامش خود را حفظ کرده و بر روی مسائل زمینه ای تمرکز کنید. در یابید کودک شما در مورد چه مسائلی دروغ می گوید؟

سعی کنید با او به طور ساده و ملموس صحبت کنید و تلاش کنید موضوع را از دیدگاه او دیده و احساس او را درک نمایید، و نیز سعی کنید دیدگاه خود را با آرامش و بدون پرخاشگری برای او بیان کنید.

تمرکز بر روی دروغگویی کودک، بدون تمرکز بر روی عوامل زمینه ای آن، فقط زمان را تلف کرده و مشکلی را حل نمی کند و در نتیجه کودک باز هم به رفتار خود ادامه داده و دروغ می گوید.

اینکه به کودک خود تفهیم کنید که شما به عنوان والدین وظیفه دارید ساختار خانواده را با ایجاد قوانین و محدودیتهای قابل قبول شکل دهید و در این مسیر روی روابط خود با آنها حساب می کنید، بسیار مفید است. با اینکه این روش هنوز اثبات نشده، اما اگر درست و بدون تناقض از آن استفاده شود در طولانی مدت نتایج خوبی به همراه خواهد داشت.

با این حال اگر شما با کودکی سرو کاردارید که بی دلیل دروغ می گوید و یا دائما خود را به خطر می اندازد، بهترین کار این است که با متخصص مشورت کرده و از او کمک بگیرید.

هر گونه کپی برداری بدون ذکر نام سرای کودک پیگرد قانونی دارد.